Samabaj, czyli Majańska Atlantyda nad jeziorem Atitlán w Gwatemali

Jezioro Atitlán jest uważane za jedno z najpiękniejszych jezior świata. Oprócz tego, że piękne, skrywa też wielką tajemnicę. W jego otchłaniach odnaleziono zatopione miasto nazwane Samabaj i określane mianem Majańskiej Atlantydy.

Jezioro Atitlán to naturalny zbiornik. Wypełnia kalderę powstałą w wyniku eksplozji wulkanu, która miała miejsce ok. 84 tys. lat temu i jest położone na wysokości ok. 1500 m.n.p. Otaczają je trzy wulkany: Atitlán (3537 m n.p.m.), Tolimán (3 158 m n.p.m.) i San Pedro (3020 m n.p.m) tworząc cudowna scenerią. Niezwykłe krajobrazy przyciągają turystów. To jedno z miejsc, które zdecydowanie warto zobaczyć podczas podróży do Gwatemali. Jednak wody jeziora kryją coś jeszcze.

Samabaj -Majańska Atlantyda

W południowej części jeziora Atitlán znajdowała się kiedyś mała wyspa, a na niej niewielka osada Majów, która w tajemniczy sposób zniknęła z powierzchni ziemi, przykryta przez wody jeziora Atitlán. Mieściła się ona u stóp wulkanu Tolimán, około 500 metrów od brzegu. W wyniku naturalnej katastrofy i podniesienia się poziomu wód jeziora, aktualnie jej pozostałości znajdują się ok. 30 metrów pod wodą. Przypomina to trochę opowieść o Atlantydzie, nie sądzicie?

Niewiele jednak na temat wyspy i wioski wiadomo. Odkryto ją bowiem całkiem niedawno. I mimo że odkrycie zostało ogłoszone przez media, a National Geographic nakręciło film o tym miejscu, wciąż wiele osób nie ma o nim pojęcia. Podobnie jak i o dokładnym miejscu, w którym odkryto majańską osadę.  Odnalezione artefakty, umieszczono w Muzeum Archeologicznym Lacustre w Panajachel.

Jak doszło do odkrycia i co wiemy o Samabaj?

W roku 1996 gwatemalczyk Roberto Samayoa nurkował w jeziorze. Zaczął natrafiać na fragmenty ceramiki oraz inne rzeczy, które wskazywały na to, że w tym miejscu przebywali kiedyś ludzie. Dostał obsesji i w każdy weekend zanurzał się ponownie i penetrował każdy niemal metr jeziora. Zaczął znajdywać i dostrzegać dziwne rzeczy: stopnie, platformy i stele. Był pewien, że dawniej musieli w tym miejscu mieszkać ludzie i że coś musiało się wydarzyć, co spowodowało, że to miejsce znalazło się pod wodą.
Ze swoimi podejrzeniami wybrał się do Instytutu Archeologii i Historii. Cztery lata później na cześć odkrywcy zatopioną wioskę nazwaną Samabaj. Nazwa Samabaj częściowo pochodzi od nazwiska odkrywcy Roberto Samayoa, częściowo od słowa abaj, które w języku Majów oznacza kamień.

Rok po jego odkryciu przeprowadzono pierwszą poważną eksplorację terenu, ale  właściwe badania archeologiczne rozpoczęto dopiero w 2008 roku. Po czterech latach zidentyfikowano m.in. 18 steli (kamiennych kolumn). Stela nr 1 jest najbardziej znana, ponieważ jako jedyna została odnaleziona w swojej oryginalnej pozycji (stojącej), reszta była przewrócona. Poza tym odnaleziono pozostałości budowli mieszkalnych, łaźnię parową, plac oraz pozostałości czterech usypanych z kamieni pomostów, wzniesionych wokół wyspy. Prace archeologiczne prowadziły Sonia Medrano i Adriana Linares.

Przeprowadzone badania wykazały, że Samabaj okres świetności przeżywało w latach 200-300 n.e. Wiadomo już, że było to miejsce kultu i cel pielgrzymek.

Medrano mówi, że wg. Majów jezioro jest żywą, świętą istotą, i że niebo i ziemia są połączone pępowiną zwaną ri muxux ulueu caj, która była połączona z ziemią w środku jeziora .

Być może dlatego niektórzy ludzie sądzą, że w środku jeziora koncentruje się wir elektromagnetyczny. Przy okazji wyjaśniając, dlaczego Atitlán pociąga tak wielu turystów, że po prostu nie mogą odejść, lub czują się zmuszeni do powrotu. I wiecie co? Coś w tym jest. Podczas ostatniej podróży miałam się zatrzymać nad jeziorem tylko na 2 dni. Finalnie spędziłam tam cztery dni. I mało tego. Po kilkunastu dniach znów tu wróciłam, żeby spędzić jeszcze trochę czasu nad Atitlán , choć pierwotnie nie miałam tego w planie.

Nie udało się jeszcze ustalić, co było przyczyną „zagłady”. Wiele wskazuje, że podniesienie poziomu wód Lago Atitlán mogło być spowodowane erupcją wulkaniczną lub osunięciem ziemi.

Niektórzy twierdzą, że Roberto Samayoa nie był pierwszy i już wcześniej nurkowie trafiali na obiekty archeologiczne. Podobno również wśród Majów krążyły już wcześniej opowieści o tym miejscu i nazywali je Pa’Jaibal’. Nie udało mi się tego jednak potwierdzić. Zostańmy więc przy tym, że to Samayoa odkrył Samabaj.

Poniżej zanjdziecie film National Geographic opowiadjący o tym odkryciu. Przykro mi, ale pomimo szczerej chęci udało mi się znaleźć tylko wersję hiszpańskojęzyczną.

A pod filmem czeka jeszcze kilka zdjęć. Nie mogłam się zdecydować, które wybrać. Żal było ich nie pokazać 🙂