JAK TO SIĘ ZACZĘŁO

Trzydzieste urodziny to była dla mnie graniczna data. Bez żalu trzasnęłam drzwiami z napisem „kariera”, z drżeniem serca otwierając te z tabliczką „przygoda”.

Korporacyjny uniformy wraz ze szpilkami wrzuciłam na dno szafy, z której wyciągnęłam, czekające na swój czas, wygodne obuwie turystyczne. Spakowałam plecak i zaopatrzona w mapy, błogosławieństwo męża oraz dobre rady rodziny i przyjaciół ruszyłam do Ameryki Środkowej.

Pięciomiesięczna samotna podróż po Gwatemali, Hondurasie, Salwadorze i Meksyku okazała sie nieoceniona nauczycielka życia, szkolą ludzkich charakterów i obyczajowości etnicznych oraz nieoceniona lektorka języka hiszpańskiego.

Prowadzany przeze mnie blog www.banita.travel.pl stał się moim dziennikiem z podróży. Zapełniły go relacje i refleksje na temat magii odwiedzanych miejsc, piękna przyrody, żyjących z nią w symbiozie ludzi oraz dysonansu, który wprowadzają puszki coca-coli i dżinsy mieszające się z barwnymi, tkanymi ręcznie strojami kobiet. Moja osoba również często wprowadzała lekki dysonans w świat mieszkańców Ameryki Środkowej. Samotnie podróżująca kobieta nie przystawała do świata, postrzegającego kobietę w sposób stereotypowy. Przemierzające Amerykę Środkowa samotne podróżniczki były swego rodzaju kobiecymi symbolami, obalającymi latynoski mit o męskiej dominacji.

Jednym z efektów mojej podróży po kraju Majów były liczne prelekcje na festiwalach i spotkaniach podróżniczych. W trakcie nich zawsze padały pytania dotyczące samotnego kobiecego podróżowania. Wśród nich dominowało jedno: – jak przełamać własne lęki? Piszą do mnie kobiety, które zainspirowane moja historia, odważyły się zmienić własne życie. Uruchamiając marzenia, zaczęły wytyczyć własna drogę.

CEL PROJEKTU

„Kobieta w świecie macho” to kolejna podróż do krajów, w których pozycja kobiet w społeczeństwie nadal jest ograniczona męską dominacją, co znajduje też odzwierciedlenie w podejściu do samotnie podróżujących Europejek.

Idea przyświecająca projektowi to poznanie motywacji kobiet, podejmujących ryzyko samotnego przemierzania świata, ich historii oraz wynikających z nich pozytywnych i negatywnych doświadczeń, a także wpływ narodowości i charakterystycznych dla niej elementów tradycji w procesie pokonywania barier kulturowych, które napotykają w czasie samotnych podróży. Samotnie podróżująca kobieta obala stereotypy, łamie schematy.

Za wszelka cenę będę chciała dotrzeć do kobiet, które w swoich krajach zdobyły się na odwagę, by zawalczyć o swoje marzenia. Szczególnie zależy mi na poznaniu właśnie mieszkanek Ameryki Środkowej, bo tam nadal tradycja spycha kobiety na dalszy plan.

Jak świat długi i szeroki kobiety maja podobne potrzeby i marzenia? Niestety, maja różne możliwości samorealizacji, lub nie maja ich wcale.

W czekającej mnie podróży, będę szukała odpowiedzi na pytanie, czy warto wyłamywać się ze stereotypów, spełniać marzenia i podążać swoja droga. Swoimi spostrzeżeniami będę dzielić się na blogu www.banita.travel.pl