Praca marzeń

Szosa była prawie pusta. Mimo zimnego wiatru wiejącego mi prosto w twarz, świeciło piękne słońce. Upału jednak nie było. Była dopiero dziesiąta, a ja byłam już zmęczona tą ponad dwugodzinną jazdą rowerem pod wiatr. W tylnej kieszonce mojej rowerowej koszulki rozdzwonił się telefon. Numer nieznany. Zatrzymałam się na zielonym poboczu. – Pani Anito. Jest pani najlepsza – usłyszałam w słuchawce. I mimo tego zimnego wiatru, nagle zrobiło mi się tak jakoś cieplej.

Każdy z nas marzy o pracy, dającej satysfakcję, sprawiającej radość, którą wykonuje się z przyjemnością i uśmiechem i oczywiście takiej, która daje przyzwoite pieniądze. Dla każdego taka praca marzeń będzie wyglądała nieco inaczej. Dla tych, którzy kochają podróże i poza nimi świata nie widzą (czyli m.in. dla mnie) praca marzeń wiązałaby się z jeżdżeniem po świecie. A co, zamiast wydawać pieniądze na podróże, płacono mi by za to, żeby podróżować. Szczyt marzeń! Nie wszystko jest jednak czarno-białe. Od lat tkwią w mej pamięci słowa kolegi wspinacza, który chcąc zarabiać na swojej pasji, zaczął prowadzić kursy wspinaczkowe. Po jakimś czasie stwierdził, że pasja, która staje się zawodem traci na świeżości i namiętności i już nie daje tyle radości. Czy tak mogłoby się stać z podróżami?

Ale dlaczego ja nagle o pracy marzeń piszę? Przynajmniej raz do roku trafiam w Internecie na ogłoszenie z taką ofertą: wyjedź na rajską wyspę, zostań testerem wycieczek, pisz bloga o swoich doświadczeniach i zarabiaj. Tak praca, jak wielu, marzyła się i mi samej, choć zawsze zdawałam sobie sprawę, że to nie tylko sama przyjemność, bo nikt nie płaci jedynie za to, by było nam dobrze. Każda praca łączy się z obowiązkami, którym należy sprostać. Ale co tam z obowiązkami, gdy łączą się one z ciekawymi miejscami, ludźmi, wydarzeniami i z pisaniem. Nigdy nie sądziłam, że taka praca marzeń stanie się moim udziałem. A jednak. Okazało się, że przeszłam przez sito zgłoszeń, przebrnęłam przez rozmowy rekrutacyjne i okazałam się najlepszym kandydatem do pracy marzeń. Ja! Uwierzycie?! W obliczu rajskich wysp i egzotycznych wycieczek ta praca może niektórym wydać się mało fascynująca, bo dotyczyć będzie naszej Polski, a konkretnie województwa zachodnio-pomorskiego, ale dla mnie jest idealna. Od rowerowego wyjazdu wzdłuż wschodniej granicy, stwierdziłam, że za mało czasu poświęcam na zwiedzanie własnego kraju, ciągle gnając gdzieś na inne kontynenty. Mówisz i masz. Już od 1 września, przez miesiąc, będę zwiedzać, poznając nieznane dotąd przeze mnie miejsca w zachodniopomorskim. Będę jeździć konno, nurkować, latać na paralotni i robić rzeczy, których nigdy wcześniej nie robiłam, a to wszystko będę opisywać na „służbowym” blogu AżPoMorze, na który zapraszam Was wszystkich już dziś. Życzcie mi powodzenia i śledźcie moją trasę przez zachodniopomorskie, a może zainspiruje to Was do tego, żeby też odwiedzić piękne i ciekawe zakątki Polski.

Zapraszam na AżPoMorze i do śledzenia profilu na Facebook’u

Oczywiście nie rezygnuję z mojego bloga, więc nie zaprzestawajcie tu zaglądać. To, co tu się dzieje, niezależnie od wszystkiego, jest i zawsze będzie dla mnie najważniejsze.